Zaburzenia miofunkcjonalne mogą występować zarówno u dzieci, jak i dorosłych. Dotyczą one układu stomatologicznego, który stanowi część układu oddechowego, fonacyjnego, artykulacyjnego oraz pokarmowego. Ten rodzaj zaburzeń wiąże się z licznymi problemami z oddychaniem, spożywaniem posiłków lub przełykaniem. Wpływa również na powstawanie wad wymowy, zgryzu, a nawet dolegliwości bólowych w obrębie głowy, szyi i karku.
Terapia miofunkcjonalna pozwala zapobiegać wymienionym wyżej schorzeniom. Leczenie wprowadzone na odpowiednio wczesnym etapie zatrzyma dalszy rozwój nieprawidłowości oraz pozwoli zniwelować te już obecne.
|
SPIS TREŚCI:
Zaburzenia miofunkcjonalne – objawy
Przyczyny powstawania zaburzeń miofunkcjonalnych
Terapia miofunkcjonalna – diagnostyka
Na czym polega terapia miofunkcjonalna?
Terapia miofunkcjonalna a współpraca z innymi specjalistami
Terapia miofunkcjonalna – sprawdź nasze szkolenia!
Zaburzenia miofunkcjonalne – objawy
Zaburzenia miofunkcjonalne mogą pojawić się już u noworodków, ale bardzo często dotyczą również dorosłych i osób starszych oraz pacjentów neurologicznych. Objawy tych schorzeń można podzielić ze względu na to, jak wpływają na przebieg funkcji prymarnych. Do tych funkcji należą oddychanie, spożywanie posiłków, przełykanie, a także ustawienie języka, żuchwy i pozycji spoczynkowej warg.
Poniżej przedstawiamy czynniki, które powinny zwrócić Twoją uwagę i skłonić do rozpoczęcia terapii miofunkcjonalnej:
-
występowanie u noworodków oraz niemowlaków trudności z uchwyceniem brodawki sutkowej, zaburzenia ssania, trudności z opróżnianiem piersi lub butelki;
-
refluks, ulewanie;
-
trudności w rozszerzaniu diety, niechęć do wybranych struktur pokarmu;
-
ograniczenie ruchów lateralnych języka;
-
nieprawidłowa pozycja spoczynkowa języka;
-
nieprawidłowy tor oddychania – ustny lub mieszany;
-
brak kontroli saliwacyjnej;
-
chrapanie;
-
przetrwałe połykanie typu niemowlęcego;
-
wady zgryzu i artykulacji;
-
ograniczona ruchomość wargi górnej lub dolnej;
-
niedomykanie ust;
-
zaburzony przebieg połykania;
-
zaburzenia skroniowo – żuchwowe.
Wymienione powyżej objawy oraz brak odpowiedniej terapii miofunkcjonalnej z czasem mogą prowadzić do dalszych konsekwencji, takich jak bruksizm, poważne wady zgryzu, utrwalone wady wymowy oraz bóle głowy, szyi i karku. Warto podkreślić, że wczesna interwencja wdrożona jeszcze na etapie niemowlęcym, pozwala dużo łatwiej i szybciej zapobiec rozwojowi dalszych zaburzeń.
Przyczyny powstawania zaburzeń miofunkcjonalnych
Obecnie wymienia się kilka czynników, które mogą przyczynić się do powstawania zaburzeń miofunkcjonalnych. Należą do nich między innymi skrócenie wędzidełka w jamie ustnej, nieprawidłowa dystrybucja napięcia mięśniowego, wady postawy, nieprawidłowa pielęgnacja w okresie niemowlęcym, niewłaściwe rozszerzanie diety, przyczyny gastroenterologiczne czy utrudnione oddychanie torem nosowym, na przykład z przyczyn anatomicznych. Niezależnie od powodów tego rodzaju zaburzeń istotne jest przeprowadzenie odpowiedniej diagnostyki, której celem jest określenie objawów występujących u danego pacjenta, a także ustalenie ich przyczyny.
Terapia miofunkcjonalna – diagnostyka
Przed rozpoczęciem terapii miofunkcjonalnej niezbędna jest odpowiednia diagnostyka. Ma ona charakter różnicowy i składa się z badania podmiotowego i przedmiotowego. Istotne jest ustalenie takich kwestii, jak rozwój prenatalny i postnatalny dziecka, to w jaki sposób przebiegał etap rozszerzania diety oraz rozwój psychoruchowy. Ważne jest również to, czy u u pacjenta w przeszłości występowały zaburzenia ortopedyczne, fizjoterapeutyczne, laryngologiczne, foniatryczne, stomatologiczne lub ortodontyczne.
Terapeuta ocenia również budowę jamy ustnej, napięcie mięśniowe, pozycję spoczynkową warg i języka, a także sprawdza funkcje biologiczne, takie jak oddychanie, przełykanie i spożywanie pokarmów przez pacjenta.
Na czym polega terapia miofunkcjonalna?
Celem terapii miofunkcjonalnej jest uzyskanie przez pacjenta prawidłowej pozycji języka, domknięcie ust oraz nauka odpowiedniego połykania. W czasie terapii ważne jest też uzyskanie prawidłowego toru oddechowego przez nos i praca nad normalizacją napięcia mięśniowego. W skład terapii miofunkcjonalnej wchodzą takie czynności, jak:
-
ćwiczenia języka i warg;
-
ćwiczenia zasysania i połykania;
-
ćwiczenia prawidłowej pozycji języka i warg;
-
ćwiczenia całego ciała.
Terapia miofunkcjonalna a współpraca z innymi specjalistami
W większości przypadków w leczeniu pacjentów z zaburzeniami miofunkcjonalnymi niezbędna jest współpraca z innymi specjalistami. Pozwala to na holistyczne spojrzenie na pacjenta oraz całkowite wyeliminowanie problemu.
W przypadku zdiagnozowania nieprawidłowego napięcia mięśniowego może okazać się niezbędna współpraca z fizjoterapeutą lub osteopatą, który wdroży dodatkową terapię pozwalającą wyeliminować przyczyny wzmożonego lub osłabionego tonusu. Bardzo często z powodu pojawienia się wady zgryzu lub nieprawidłowego wzrostu uzębienia pacjent zostaje skierowany również do ortodonty lub lekarza stomatologa, a w przypadku niemowląt z problemem ssania zaleca się dodatkowe skorzystanie z porady doradcy laktacyjnego.
Do innych specjalizacji, które mogą okazać się pomocne w przypadku wspomagania terapii miofunkcjonalnej, należą: dietetyk, psycholog, gastrolog, laryngolog, foniatra i terapeuta integracji sensorycznej. Taka interdyscyplinarna współpraca pozwala na uzyskanie jeszcze lepszych i trwalszych wyników terapii oraz zapobieganie rozwojowi dalszych konsekwencji związanych z zaburzeniami miofunkcjonalnymi.
Terapia miofunkcjonalna – sprawdź nasze szkolenia!
Zaburzenia miofunkcjonalne to przypadłość, z którą zmaga się duży odsetek ludzi niezależnie od wieku. Bardzo często zdarza się, że pacjenci przez długi czas nie zdają sobie sprawy z przyczyn występowania u nich opisanych powyżej trudności i objawów. Z tego powodu bardzo istotny jest wzrost świadomości wśród specjalistów, którzy będą w stanie na wczesnym etapie prawidłowo zdiagnozować dany problem oraz wdrożyć odpowiednią terapię miofunkcjonalną. Należy podkreślić, że odpowiednio wcześnie podjęta interwencja jest niezwykle skuteczna i pozwala uniknąć wielu dalszych konsekwencji.
Jeżeli jesteś zainteresowany zdobyciem nowej wiedzy lub usystematyzowaniem tej, którą już posiadasz w temacie terapii miofunkcjonalnej, zachęcamy Cię do skorzystania z naszych szkoleń online skierowanych do logopedów, ortodontów oraz studentów obu kierunków. Gwarantujemy dużą dawkę profesjonalnej wiedzy, która pozwoli Ci jeszcze skuteczniej pracować ze swoimi pacjentami! Nie zwlekaj i zapisz się już dziś!
Taping w logopedii i terapii miofunkcjonalnej
Taping w logopedii i terapii miofunkcjonalnej
NOWOŚĆ W MC2COURSES
warsztat skierowany jest do:
- logopedów
- stomatologów
- ortodontów
- studentów powyższych specjalizacji
- terapeutów i rodziców dzieci ze specyficznymi potrzebami
Terapia miofunkcjonalna – pionizacja języka w terapii logopedycznej i ortodontycznej
Terapia miofunkcjonalna – pionizacja języka w terapii logopedycznej i ortodontycznej
warsztat skierowany jest do:
- logopedów
- ortodontów
- stomatologów
- studentów powyższych specjalizacji
- terapeutów i rodziców dzieci ze specyficznymi potrzebami
Terapia miofunkcjonalna – pionizacja języka w terapii logopedycznej i ortodontycznej. Podejście autorskie z elementami koncepcji M. Furtenbach.
Pozycja spoczynkowa języka, pionizacja języka jest jednym z pierwszych i podstawowych celów każdej terapii logopedycznej i wielu terapii ortodontycznych. Możliwość pionizacji języka warunkuje nie tylko prawidłową artykulację, ale również sprzyja prawidłowemu rozwojowi sfery orofacjalnej i wspomaga terapię ortodontyczną.
Terapia miofunkcjonalna – zgryz i parafunkcje
Terapia miofunkcjonalna – zgryz i parafunkcje
warsztat skierowany jest do:
- logopedów
- ortodontów
- stomatologów
- studentów powyższych specjalizacji
- terapeutów i rodziców dzieci ze specyficznymi potrzebami
Terapia miofunkcjonalna – zgryz i parafunkcje. Podejście autorskie z elementami koncepcji dr E. Thiele.
Parafunkcje to regularne wykonywane i zwykle nieświadome nawyki w obrębie aparatu artykulacyjnego, które prowadzą do zaburzenia równowagi napięcia mięśniowego sfery orofacjalnej. Parafunkcje zawsze mają negatywne działanie na funkcjonowanie mięśni i narządów mowy. Uniemożliwiają właściwe położenie języka, ust, żuchwy, a tym samym utrwalają nienormatywną ich pracę. Takie niewłaściwe nawyki powinny zostać przed rozpoczęciem właściwej terapii logopedycznej wygaszone. W przeciwnym razie będą