Okiem fizjoterapeutki: samodzielne siadanie niemowlęcia

Dzisiaj w mc2courses temat ważny i często martwiący rodziców  w pierwszym roku życia dziecka: samodzielne siadanie niemowlęcia – kiedy się pojawia? i kiedy jest prawidłowe?

Osiągnięcie przez dziecko etapu czworakowania i wzmocnienie mięśni tułowia jest stanem wyjściowym do samodzielnego siadania. Niemowlę osiąga ta umiejętność poprzez: przyjęcie pozycji bocznej z czworakowania, kiedy to opuszcza do podłoża jedno biodro, podpiera się na ręce i na zewnętrznej powierzchni uda po tej samej stronie, następnie odpycha się ręką, prostuje nogi w kolanach i w ten sposób osiąga siad prosty.

Samodzielne siadanie – dlaczego jest takie ważne? i co umożliwia niemowlęciu? 

• samodzielne siadanie otwiera przed dzieckiem nowe możliwości  w zakresie rozwoju funkcji dłoni: niemowlę więcej manipuluje, a dłonie stają się coraz sprawniejsze
• wciąż doskonalona percepcja wzrokowa i słuchowa pozwala dziecku dostrzec ciekawe przedmioty z otoczenia, a dodatkowo może ono się do nich zbliżyć
• niemowlę zwraca uwagę na różne dźwięki, których już się nie boi, lecz im się przysłuchuje; mało tego na tym etapie rozwoju psychomotorycznego samo zaczyna produkować różne dźwięki – uderza i rzuca przedmiotami, drze gazetę
• niemowlę wzrokiem dostrzega drobne elementy przedmiotów czy okruchy na dywanie i dotyka je paluszkami
• około 9 – 10 miesiąca życia dziecko potrafi już uchwycić taki drobiazg za pomocą chwytu pęsetowego, a trochę później kciuk i palec wskazujący zaczynają ze sobą lepiej współpracować, nie są tak sztywne i łączą się na poziomie opuszek, wyrównując różnicę długości wygięciem palców w kształt obcęg
• niemowlę, aby móc manipulować, badać przedmioty paluszkami, musi koncentrować uwagę na podjętym działaniu – stąd jeżeli efekt nowości mimo wszystko nie sprzyja koncentracji na zabawce, dziecko jest rozkojarzone i wciąż czegoś poszukuje, to zadaniem opiekuna jest zmniejszenie dopływu bodźców rozpraszających 

 Przeczytaj również: "Okiem fizjoterapeutki: raczkowanie w rozwoju psychomotorycznym niemowlęcia"

Samodzielne siadanie – na co warto zwrócić uwagę? czego unikać? co nas powinno niepokoić?

• już w tym okresie życia można zauważyć pewne przejawy nadpobudliwości, które bez ingerencji środowiska wychowawczego mogą się rozwijać w niepokojący sposób

• czasami w dziecięcym pędzie za atrakcją rodzic musi selekcjonować bodźce, gdyż układ nerwowy małego dziecka jeszcze tego nie potrafi; jego labilność powoduje, ze każdy nawet najsłabszy impuls może wyzwalać aktywność fizyczną, a wtedy warto wziąć malucha na ręce, na kolana i wzbudzić dłuższe zainteresowanie danym przedmiotem
• dzieci na tym etapie rozwoju psychomotorycznego powinny mieć wprowadzoną stałą strukturę dnia, rygorystycznie przestrzeganą, co zapewni uporządkowanie i uregulowanie codziennego funkcjonowania

TO JEST WAŻNE! Częstym błędem popełnianym przez opiekunów jest wymuszanie siadania, na przykład na fotelu czy kanapie z podparciem poduszkami; i choć wydaje się, że dziecko jest zabezpieczone w tej nieopanowanej dobrze pozycji, może mu ona zaszkodzić i przyczynić się do skrzywienia kręgosłupa, gdyż organizm musi sam dojrzeć do samodzielnego siadania, przećwiczyć je i “wpisać” jako właściwe.

TO JEST WAŻNE! Nieprawidłowe wzorce mogą się utrwalić, a więc trudno będzie organizm przestawić na optymalny model funkcjonowania, nawet jeśli wkroczy się z fizjoterapią.

Wszystkich rodziców i opiekunów zaniepokojonych brakiem u dziecka samodzielnego siadania zachęcam do spotkania z fizjoterapeutą pediatrycznym w celu właściwego zdiagnozowania niemowlęcia oraz ewentualnego dobrania potrzebnych ćwiczeń i terapii.

Magdalena Rusiecka-Serwatka

mgr fizjoterapii, dyplomowana terapeutka uroginekologiczna, terapeutka pediatryczna

Weź udział!

Zapraszamy na kurs "Fizjoterapia w pediatrii – holistyczne ujęcie tematu" przeznaczony dla osób zainteresowanych prowadzeniem terapii małego pacjenta w sposób kompleksowy. Oparty jest on na podstawach neurorozwojowych i EBM, które to łączą się w spójną całości i pozwalają wytyczać kierunek i cel terapeutyczny.

Prowadząca: Agnieszka Ptak. Doświadczona mama i fizjoterapeutka od ponad 15 lat pracująca z dziećmi i rodzicami. Pasjonatka fizjoterapii pediatrycznej i psychoprofilaktycznego przygotowania do porodu.

Doktor nauk o kulturze fizycznej, adiunkt Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu, Członek Międzynarodowego Stowarzyszenia TAPAS Therapy for All People in All Situations, koorynator międzynarodowych praktyk  dla Odisee University w Brukseli z zakresu Terapii Zajęciowej, Opiekun Studenckiego Koła Naukowego „Puerii”, absolwentka Terapii Zajęciowej Dolnośląskiej Szkoły Wyższej we Wrocławiu, certyfikowany terapeutą metody Vojty, Kinesiology Taping-u, Trójpłaszczyznowej Terapii Manualnej Stóp, Zaburzeń sensorycznych wieku niemowlęcego, Metody Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne,  Osteopatii w ginekologii i wielu innych kursów, szkoleń i konferencji krajowych i międzynarodowych.

Dostępne terminy:

• Kraków, 24-25.04.2020 r. | Więcej informacji i zapisy